Drewniany szkielet budynków towarzyszył ludzkości od zawsze. Doskonalony przez setki lat wykształcił wiele ciekawych i zaawansowanych technik ciesielskich służących łączeniu drewnianych elementów konstrukcji. Technologia szkieletu drewnianego jest bardzo mocno zakorzeniona w kulturze europejskiej. Jej rozkwit przypada na okres średniowiecza, gdzie doskonalone w cechach ciesielskich zaawansowane nakładki, zamki, czopy pozwalały wznosić coraz większe i solidniejsze konstrukcje z drewna. Jednak proces rozwoju przebiegał różnie, w różnych częściach kontynentu. Wykształciły się w ten sposób regionalne style i techniki wznoszenia szkieletu drewnianego. Obszarami jego najintensywniejszego rozwoju były tereny Niemiec i Francji gdzie po dziś dzień zachował się styl budownictwa zwany systemem ryglowym, z niem. Fachwerk. Z kolei tereny Wysp Brytyjskich wykształciły technikę budowy opartą o surowiec jakim jest świeżo ścięte drewno dębu, zwaną dziś z ang. Oak Frame lub Green Oak.
Obecnie technologia ciężkiego szkieletu drewnianego przeżywa swój renesans, a doświadczenia i wiedza budowana przez setki lat są dziś źródłem inspiracji.